ႏွလံုးသား အာဟာရ(၁)

အဲသည္လို အစ္ကိုမ်ိဳး


ကြၽန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္း ေပါလ္မွာ ခရစၥမက္ လက္ေဆာင္အၿဖစ္ သူ႔အစ္ကိုၾကီးထံမွ ကားတစ္စီရသည္။ ခရစၥမတ္အၾကိဳေန႔မွာ သူ႔ရံုခန္းက ထြက္လာေတာ့ လမ္းေဘးမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ေတာင္ပေသာ သူ႔ကားသစ္ၾကီးကို သေဘာက်စြာ လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနတာ ၿမင္ရသည္ ။ ၾကည့္ရံုႏွင့္ အားမရေသးဟန္ၿဖသ့္ ေကာင္ေလးက ေမးသည္ ။
“ဒါ အစ္ကို႔ကားလား” တဲ႔ ။
ေပါလ္က ေခါင္းညိတ္ၿပီး “ေအးကြ ၊ ငါ့ အစ္ကိုက ခရစၥမတ္ လက္ေဆာင္ေပးတာ” ဆိုေတာ့ ေကာင္ေလး အံ့အားသင့္သြားသည္ ။
“ဟာ….. ခင္ဗ်ား အစ္ကိုက ခင္ဗ်ားကို အလကားေပးတာ …. ဟုတ္လား ၊ ခင္ဗ်ား ပိုက္ဆံ တစ္ၿပားမွ မကုန္ဘူးေပါ့ ၊ ဟာဗ်ာ …. ကြၽန္ေတာ္သာ ဆုေတာင္းလို႔ရမယ္ဆိုရင္ ….” ဆိုၿပီး ေကာင္းေလ ရပ္ေနသည္ ။
ဆုေတာင္းလို႔ရရင္ ေကာင္ေလး ဘာဆုေတာင္းမလဲဆိုတာ ေပါလ္ ေတြးေနမိသည္ ။ သူ႔မွာလဲ အဲဒီလို အစ္ကိုမ်ိဳး တစ္ေယာက္ရပါေစလို႔ ဆုေတာင္းမွာပဲေပါ့ ။
သို႔ေသာ္ ေကာင္ေလးထံမွ ေနာက္ထပ္ၾကားလိုက္ရေသာ စကားေၾကာင့္ ေပါလ္ ၾကက္သီး ေမြးညွင္းထသြားသည္။
“ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီလို အစ္ကိုမ်ိဳး ၿဖစ္ခ်င္လုိက္တာဗ်ာ” တဲ႔။
ေကာင္ေလးကို သူ အံ့အားသင့္စြာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္ ။ ထို႔ေနာက္မွ ရုတ္တရက္ ဘယ္လိုၿဖစ္သြားသည္ မသိ ။
“ မင္း ငါ့ကားလိုက္စီးၾကည့္မလား”
ဟုေမးမိသည္။
“ဟုတ္ကဲ့….စီးခ်င္တာေပါ့ ခင္ဗ်ာ”
ကားစီးၿပီး ခဏေလးေၾကာေတာ့ ေကာင္ေလးက ေပါလ္ဘက္သို႔ လွည့္ကာ
“အစ္ကိုေရ … ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ဘက္ လွည္ေမာင္းေပးလို႔ရမလားဗ်” ဟုေမးသည္။
သူ႔မ်က္လံုးေတြ ေတာက္ပေနတာ ၾကည့္ၿပီး ေပါလ္ ၿပံဳးမိသည္ ။ ေကာင္ေလးစိတ္ထဲ ဘာရွိေနသလဲ သူေတြးမိသည္ ။ သူကားသစ္ၾကီး စီးၿပီး အိမ္ၿပန္လာတာ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကို ၾကားခ်င္ပံုပဲ ။
သို႔ေသာ္ သည္တစ္ခါလည္း ေပါလ္ မွားၿပန္ပါသည္။
“ဟို ေလွကားႏွစ္ဆင့္နဲ႔ အိမ္ေရွ႕ ရပ္ေပးပါဗ်ာ” ေကာင္ေလးက ဆိုသည္ ။
ေလွကားထစ္ေတြ သူေၿပးတက္သြားသည္ ။ ခဏေလးၾကာေတာ့ ၿပန္လာေနသံၾကားရသည္ ။ တက္သြားတံုးကလို မၿမန္ ၊ သူက ကေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်ီယူလာၿခင္းၿဖစ္သည္ ။ ေၿခမသန္ေသာ သူ႔ညီေလး ။ သူက ညီေလးကို ေအာက္ဆံုးေလွကားထစ္မွာ ထိုင္ခိုင္းသည္ ။ သူ႔လက္တစ္ဖက္က ညီေလးကို တင္းတင္းဖက္ထားၿပီး ကားကိုၿပသည္ ။
“ေဟာဒီမွာေတြ႔လား ညီေလး ၊ အေပၚထပ္မွာတုန္းက အစ္ကိုၾကီးေၿပာတာေလ ၊ ဒါသူ႔အစ္ကိုၾကီးက ခရစၥမတ္ လက္ေဆာင္ေပးတာတဲ႔ ၊ သူ႔ ပိုက္ဆံတစ္ၿပားမွ မကုန္ဘူး ၊ ေနာက္က်ရင္ အစ္ကိုၾကီးလဲ ညီေလးကို ဒါမ်ိဳး ကားတစ္စီး ၀ယ္ေပးမယ္ ၊ အဲဒီတစ္ခါက်ေတာ့ ညီေလးကို အစ္ကိုၾကီးေၿပာတဲ႔ ခရစၥမတ္ ေရာင္းဆိုင္ေတြမွာ ၿပထားတဲ႔ အလွအပ ပစၥည္းမ်ိဳးစံုေတြ ညီေလး လိုက္ၾကည့္ႏိုင္မွာေပါ့ကြ”တဲ႔ ၊ သူက အားပါးတရ ေၿပာေနသည္ ။
ေပါလ္ ကားထဲက ထြက္လာၿပီ းေၿခမသန္ေသာ ကေလးငယ္ေလးကို ခ်ီၿပီး ကားေရွ႔ခန္းထဲထည့္သည္။ အစ္ကိုလုပ္သည့္ ေကာင္ေလးက ၀မ္းသာအားရ သူ႔ ညီေလး ေဘးမွ ၀င္ထုိင္သည္ ။
အဲသည္ေန႔က သူတို႔ သံုးေယာက္ ေလွ်ာက္လည္ၾကသည့္ အေတြ႔အၾကံဳမွာ သံုးေယာက္လံုး အတြက္ တစ္သက္မေမ့ႏိုင္စရာၿဖစ္ခဲ့သည္ ။
အထူးသၿဖင့္ ေပါလ္အဖို႔ သင္ခန္းစာတစ္ခုမွတ္မွတ္သားသား ရခဲ႔သည္ ။ ယူရၿခင္းအရသာထက္ ေပးရၿခင္းေၾကာင့္ ၿဖစ္ေသာ ပီတိက ပိုၿပီး ႏွစ္သက္ဖြယ္ ခ်ိဳၿမိန္လွ၏ …. ဟူေသာ အသိတရား ။။

(ေဖၿမင့္)

[ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြဟာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အသိပညာ အတတ္ပညာ မ်ားနဲ႔ ဦးေႏွာက္အတြက္ အဟာရမ်ား ၿဖည့္သြင္းေနခ်ိန္မွာ တစ္ဖက္ကလဲ ခံစားတတ္တဲ႔ ႏွလံုးသားအတြက္ အဟာရေတြလဲ တစ္ကယ္ကိုလိုအပ္ပါတယ္ ။ အတတ္ပညာေတြ ၿပည့္စံုၾကြယ္၀ၿပီးႏွလံုးသားခံစားခ်က္ နည္းေနရင္ေတာ့ အင္မတန္အဆင့္ၿမင့္တဲ႔ စက္ရုပ္တစ္ရုပ္လိုပဲ ၿဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။။။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ဖတ္ခဲဖူးတဲ႔ ဆရာၾကီး ေဖၿမင့္ရဲ႕ ႏွလံုးသားအဟာရစာအုပ္ထဲမွ ေကာင္းႏိုးေကာင္းရာ အဟာရမ်ားကို စာဖတ္သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းမ်ားအတြက္ ၿပန္လည္ေ၀ငွထားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အဆင္ေၿပမယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ။ အားတဲ႔ အခ်ိန္တိုင္း ဆက္လက္ေ၀မွ်သြားပါအံုးပါမယ္ ခင္ဗ်ာ ။ ]