“တစ္ဘ၀လံုးအတြက္ညစာတစ္နပ္”

“အတိတ္၏ေမြႏွစ္မ်ားထဲတြင္အဖိုးတန္ဆံုးအရာမွာ
အေတြ႕အႀကံဳပင္ျဖစ္သည္အေတြ႕အႀကံဳကိုစာႏွင့္သင္၍မရ..
ေငြႏွင့္၀ယ္၍မရ.ဘ၀ႏွင့္ကာလျဖင့္သာရင္းနႈီးယူရေပသည္
ပင္ပန္းမႈ႕မ်ားလည္းစိုက္ထည့္ခံခဲ့ရေပဦးမည္..
ခံစားမႈ႕မ်ားလည္းေဘးထြက္ပစၥည္းအျဖစ္..
ေပၚထြက္ခဲ့ေပမည္..သို႕ရာတြင္ကုန္ေခ်ာျဖစ္ေသာ
အေတြ႕ႀကံဳမွာကား..သံုးတက္လွွ်င္(ျပဒါးရွင္လံုးပင္ျဖစ္ေပသည္)..”
….။ 29/08/2006.ဒိုင္ယာရီမွ။….
။………………………………………………………………………………။
“ေဟေကာင္.ခ်က္ဆူ.ႀကက္ႀကီးပိုက္ျပီးဘယ္သြားမလို႕တုန္းဟ”
“ေရထိုးဆိုင္ကိုႀကက္သြားေပါင္မလို႕ေလ ညတံုးကငါထိသြားတာေလးဒီညျပန္သြား
ဖန္ရမယ္ကြ”..“ေဟမင္းဟာကလည္းကြာပစၥည္းေတြေပါင္တာပဲႀကားဘူးပါတယ္မင္း
ႀကမွႀကက္ေပါင္ရတယ္လို႕”..“ေအးဟုတ္တယ္ကြ.ေရထိုး.ကငါႀကက္ကိုႀကိဳက္ေန
တာခြပ္လက္ခ်ပီးသားေလကြာ.ဒီေကာင္ကအျပီးေရာင္းရင္8000ေပးမယ္ေျပာတာ
ငါႏွေမ်ာလို႕အျပီးမေရာင္းတာသံုးရက္နဲ႕ျပန္မေရြးနိုင္ရင္အဆံုးေလ..ဒါနဲ႕မင္းေရာ
ညတံုးကအေျခအေနဘယ္လိုလဲ..”..“ခြီးပါပဲကြာ.ရံႈးလိုက္တာမွခြက္ခြက္လန္ပဲ.
ဘုရားပြဲႀကရင္သံုးဖို႕စုထားတာေလးေတြ.အကုန္ပါတာပဲ.အဲ့ဒိဘိုးေတာ္နဲ႕ငါနဲ႕
အႀကိဳးကိုမေပးပါဘူးကြာ..သူမေသခင္ကတဲကငါနဲ႕ရန္ခဏခဏျဖစ္ေနတာ”
“ဟဟ.ဘာမွလဲမဆိုင္ဘူးေသတဲ့သူကိုေတာင္အပစ္ျမင္ေနေသးတယ္
ဒီည.အသုဘရက္လည္ေနာက္ဆံုးညေနာ္.မင္းလာအံုးမွာလား”
“လာစရာလမ္းစရိတ္မရွီေတာ့ပါဘူးကြာ.မင္းလိုဖန္စရာလည္းႀကက္လည္းမရွီဘူးဟ
အိမ္ကစပါးက်ီလဲငါဖန္ရပါမ်ားလို႕ အထဲကႀကြက္ေတြေတာင္ ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႕
ကၽြမ္းထိုးေနႀကေလာက္ျပီ.”. “ေအးပါကြာ.ငါကေတာ့ဒီႀကက္ေလးနဲ႕ပဲအရင္းအနႈီးလုပ္ျပီး
အရင္က အရံႈးေလးဒီညသြားျပန္ရွာလိုက္အံုးမယ္..လစ္ပီကြာ.”. “ေအးေအး”
ႀကက္ေလးပိုက္ျပီး .ကိုေရထိုး..အရက္ဆိုင္သို႕သုတ္ေျခတင္သြားေသာခ်က္ဆူရဲ့ေက်ာျပင္
ကိုေငးႀကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ညတံုးက ဖဲ၀ိုင္းမွာရံႈးခဲ့ေသာေငြမ်ားကိုျမင္ေရာင္လာမီတယ္္.၁၅၀၀၀..
ဆုိေသာေငြဟာကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ မနည္းေသာေငြေပါ့..ထိုေငြကိုကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုနည္းနဲ႕
ျပန္ရေအာင္ရွာရမလဲ ေတြးေနမီသည္..။။
။.............................................................................။

..“အေမ..အေဖ့ကိုမေတြ႕ပါလားဘယ္သြားတံုး”
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာအလုပ္ရႈပ္ေနေသာ
အေမကိုလွမ္းေမးလိုက္တယ္.“မသိပါဘူးသားရယ္..အျပင္ခဏဆိုျပီးထြက္သြားတာပဲ”
အိမ္က်မ္းျပင္ေပၚမွာေက်ာခင္းရင္းအိမ္တြင္းသို႕ ကၽြန္ေတာ္လွည့္ပတ္ႀကည့္ေနမီတယ္
ခ်က္ဆူကမွႀကက္ေပါင္စရာရွီေသးတယ္ကၽြန္ေတာ္တို႕အိမ္မွာေပါင္းစရာနွံစရာ
ဆိုလို႕ဘာတစ္ခုမွမရွီ..အေမ့ဆီမွာေငြေတာင္းျပန္ရင္လည္းမရွီမွာေသခ်ာသည္..
အဲ့ဒိအခ်ိန္ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးကဘီဒိုေပၚမွ..အေမ့ရဲ့ စုဘူးေလးကိုသြားေတြ႕လိုက္
တယ္..အေမ့မွာအပ္ခ်ဳပ္္စက္ေလးတစ္လံုးရွီတယ္.အေမကအဲ့ဒိအပ္ခ်ဳပ္္စက္
ေလးနဲ႕သူအားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာကေလးအၤက်ီေလးေတြ...ေခါင္းအံုးစြတ္ေလးေတြ
ခ်ဳပ္.ခ်ဳပ္.ျပီး.ေရာင္းတယ္.ရသမွ်ေငြတိုေငြစေလးေတြကိုအဲ့ဒိစုဘူးေလးထဲမွာ
ထည့္ထည့္ထားတယ္..အေမ့ရဲ့စိတ္ကူးကသူ႕ရဲ့ေခ်ြးနည္း စာေလးနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ကို
ရွင္ျပဳေပးခ်င္လို႕ေပါ့..အခုဆိုအေမစုစုထားတာေတာင္ေတာ္ႀကာေနျပီ…
ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြ ကတုန္ကယင္နဲ႕အေမ့ရဲ့စုဘူးေလးကိုလႈပ္ကိုင္လုပ္ႀကည့္
မိတယ္စုဘူးေလးထဲမွာေငြကျပည့္ ေနပံုရတယ္ေဘာင္ခတ္သံေတာင္မႀကားရ…
မလုပ္သင့္ဘူးဆိုတာသိေနေပမယ့္လည္း..ကၽြန္ေတာ္အေတြးအာရံုထဲမွာ..
ရံႈးသြားတဲ့ေငြ.15000.ကိုပဲျမင္ေရာင္ေနမိတယ္....(“ငါဖဲနိုင္မွပဲအေမ့စုဘူးေလး
ထဲျပည့္သိပ့္ေနေအာင္ျပန္ထည့္ေပးေတာ့မယ္..သားကိုခြင့္လြတ္ပါအေမ့.”)
.စုဘူးေလးကိုရင္ထဲမွာတင္းက်ပ္စြာေပြ႕ပိုက္္လို႕.အိမ္ေပၚကေနအသံတိတ္ျပန္အ
ဆင္းမွာ…“သားေရ.. မင္းအေဖအိပ္ကပ္ထဲ
မွာေငြ..8000..ရွီတယ္အဲ့တာယူျပီးေဒၚႏွင္းရီတို႕ဆိုင္ကဆန္တစ္အိပ္သြား၀ယ္ေပးပါ
အံုး..လိုတဲ့ေငြကိုအေမေနာက္ရက္မွလာေပးမယ္လို႕ေျပာလိုက္ေနာ္..”
အေမ့ကေတာ့ကၽြန္ေတာ္ရဲ့လုပ္ရပ္ေတြကိုဘာမွမသိရွာပဲမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွေနလွမ္းေျပာ
လိုက္တယ္..“ဟုတ္..ဟုတ္..ကဲ့အေမ..သားဒီညအိမ္ျပန္နည္းနည္းေနာက္က်မယ္ေနာ္”
“ေအးေအး..သိပ့္ညဥ့္နက္ေအာင္လုပ္မေနနဲ႕သားရယ္.ေစာေစာျပန္လာခဲ့.”
“ဟုတ္ကဲ့ပါအေမရာ.ထမင္းစားအမွီျပန္လာမွာပါ.”
.။…………………………………………………………။

“လာေဟ့..ဒုဒု.တစ္၀ိုင္းလိုေနတာအေတာ္ပဲကြာ..ပိုက္ဆံေရာပါ၇ဲ့လား
ရိႈးမန္းဒီးျပအံုးေနာ္..ဟဲဟဲ..”
“ေဟ့ေကာင္..သာကူ..ေတာသားပါးစက္ကဘိုလိုမမႈတ္နဲ႕ အာပုတ္ေစာ္နံ
တယ္.ပိုက္ဆံမရွီရင္အိပ္ကထြက္မလာဘူးကြ.ေဟာဒိမွာ.ေတြ႕လား.”
ဘုတ္ခနဲ႕ မည္ေအာင္အေမ့ရဲ့ စုဘူးေလးထဲမွရခဲ့ေသာေငြ30000ေက်ာ္ကိုဖ်ာက်မ္းေပၚ
ပစ္ခ်လိုက္တယ္.“ဒါမ်ိဳးမွ..သာကူ..တိုကႀကိဳက္တာကြ.စလိုက္ႀကဆို႕သူငယ္ခ်င္းေရ့.”
ေလာဘ.သားတို၏စိန္ေခၚသံ..ကအိမ္ေပၚမွ.က်န္ရစ္သူမီသားစုရဲ့..ပူေဆြးေသာ
ကသံမ်ားကို.ဖုန္းလႊမ္းသြားေလေတာ့သည္..လက္သံေတြတစ္ေျဖာင္းေျဖာင္း
ေလာဘ နံ႕ေတြတစ္ေထာင္းေထာင္းနဲ႕.ေဆာ့ကစားလာလိုက္တာ..ကၽြန္ေတာ္အိပ္
ကပ္ေလးကေတာ့..နွဲသမားပါးေတြလို..ပိန္လိုက္ေဖာင္းလိုက္ေပါ့…ေနာက္ဆံုးမွာ
အေမ့ရဲ့စုဘူးေလးထည္းကေငြ30000ေက်ာ္ကေတာ့………
“ေဟ့..ဒုဒု..ကုန္ျပီလားကြ..ကုန္ရင္လည္းျပန္ေတာ့ကြာ.ေနာက္မွာ၀င္မည့္သူေတြ
တန္းစီေနတယ္ ေတြ႕တယ္မဟုတ္လား.”.ကၽြန္ေတာ္ခါးႀကားမွ.က်စ္က်စ္ပါေအာင္
လိပ့္ထည့္ထားေသာ.အေမဆန္၀ယ္ခိုင္းလိုက္တဲ့..ပိုက္ဆံ.8000.စီသို႕လက္ေရာက္
သြားေလသည္.( မနက္ဖန္ညစာအတြက္ဆန္မရွီေတာ့ဘူး)ဆိုတဲ့အေမ့ရဲ့စကားသံ
ကထပ္ခါထပ္ခါႀကားေရာင္ေနမိတယ္သို႕ေသာ္လည္း..ကၽြန္ေတာ္.ဆင္ကန္းေတာ့
တိုးေလျပီ..ကၽြန္ေတာ္မ်က္လံုးထဲမွာ..၀ိုင္းထဲမွ.ပိုက္ဆံေတြကလြဲျပီးဘာကိုမွမျမင္
ရေတာ့..“ဒါေနာက္ဆံုးလက္က်န္ပဲကြာ.ဒါကုန္ရင္ငါျပန္မယ့္..ဒီတစ္လွည့္
အကုန္ထိုးတယ္ကြာ.”..ကံဆိုးမတို႕သြားရာမိုးလိုက္လို႕ရြာေလျပီ.ရာသီဥတုက
ကိုယ့္ဘက္မွာမရွီ..ရွီတာေတြကေတာ့အကုန္လံုးေျပာင္သြားေလေတာ့သည္..။

။…………………………………………………………..။

“ကိုေရထိုး..က်ဳပ္ကိုအရက္ႏွစ္လံုးေလာက္အေႀကြးေရာင္းပါအံုးဗ်ာ”
ဆိုင္သိမ္းရန္ျပင္ဆင္ေနေသာ.ကိုေရထိုးအားကၽြန္ေတာ္လွမ္းေျပာလိုက္တယ္
“လုပ္ျပန္ျပီ..ဒုဒု..ရာ ငါအေႀကြးမေရာင္းတာမင္းသိရဲ့သားနဲ့ကြာ”
“အေႀကြးမေရာင္းရင္.ေဟာ့ဒီ့မွာက်ဳပ္အၤက်ီယူထားလိုက္အသစ္ႀကီးရွီေသးတာ
600ေလာက္ေတာ့တန္ေသးတယ္.မက်င္နပ္ရင္ပုဆိုးပါခၽြတ္ယူလို႕ရေသးတယ္က်ဳပ္
ကေတာ့ဒီညအရက္မူးေအာင္ေသာက္ရမွျဖစ္ေတာ့မွာ.”
ေျပာေျပာဆိုဆုိပုဆီုးခၽြတ္ရန္ျပင္စဥ္ေနေသာကၽြန္ေတာ္အား“ပုဆီုးေတာ့မယူပရေစနဲ့ေတာ့ကြာ
မင္းအျပန္ေခြးလိုက္ဆြဲခံေနရအံုးမယ္ အၤက်ီေတာ့ယူထားလိုက္မယ္မင္းလာျပန္ေရြးအံုးေနာ္ဟဲဟဲ.”.
.“ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ”အေႀကြးမေရာင္းပါလို႕ထံုးျဖဴျဖဴနဲ႕ေရးထားေသာ.ေရထိုးရဲ့..ဆိုင္ပုဒ္ကို.အၤက်ီတစ္ထည့္
နဲ႕ မ်က္ကြယ္ျပဳရင္း..အေရွ႕ေရာက္လာေသာအရက္ႏွစ္လံုးအား..ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ေမွာ့ေသာက္ျဖစ္
လိုက္ေလေတာ့သည္..ဆီုးရြားလြန္းေသာအနံ႕အသက္နင့္.အ၀င္ဆိုးေသာ.အရည္ႀကည္ႀကည္မ်ားက..
ဖဲရံုး၍တင္းခံေနေသာ.ကၽြန္ေတာ္ရင္ဘက္ထဲက.အလံုးႀကီးအားေျပေလွ်ာေစခဲ့တယ္.
.ေခါင္းထဲမွျငီစီစီအေတြးမ်ားလည္း.ႀကက္ေျပးငွက္ေျပးေျပးထြက္လို႕..ေရထိုးဆိုင္ကအျပန္..
အရက္ရဲ့အရွိန္တန္ခိုးနဲ႕ရြာလယ္လမ္းမႀကယ္ႀကီး.ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ
အပိုင္သိမ္းပိုင္းရင္းးကမၻာႀကီးကပဲ ပတ္ခ်ာလည္ေနတာလား..ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းကပဲ
ပတ္ခ်ာလည္ေနတာလား.ကၽြန္ေတာ္မသိေတာ့.ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းလိုက္တိုင္းမွာ
မဟာပထ၀ီေျမႀကီးကတစ္ေပေလာက္ကၽြံကၽြံႀကလွွ်က္..အမ်င္အာရံုနဲ႕ဥံဳးေနွာက္ေတြက
ဦးတည္ရာမဲ့ေနႀကေပမယ့္လည္း..ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ေျခမ်က္ေစ့ေတြကေတာ့..
အိမ္ျပန္လမ္းကိုအလြတ္ရေနႀကျပီေလ..
။……………………………………………………….။

ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္ေလာက္ထိ ဘယ္လိုအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္မသိ.
ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာနိူးေတာ့.ေနပင္အေတာ္ေစာင္းေနသည္..မ်က္လံုးႏွစ္လံုးစဖြင့္လိုက္ကတည္းက.
အသိအာရံုထဲကိုပထမဆံုးအေျပးအလႊား၀င္ေရာက္လာတာက..အေမ့ရဲ့စုဘူးေလး.နဲ႕
အေမ၀ယ္ခိုင္းလိုက္တဲ့ဆန္ဖိုး…အလားကားရတဲ့ေလကို ပင္ပင္ပန္းပန္းရိႈက္ရႈရင္း
ေဘးပက္၀န္းက်င္ကိုလွည့္ပက္ႀကည့္လိုက္မိတယ္..အိမ္ခန္းေထာင့္ခ်ိဳးတေနရာမွာ.
မေန႕ကကၽြန္ေတာ္ျခံအျပင္ဘက္မွာ..ပစ္ခ်ထားခဲ့ေသာသူ႕ရဲ့.စုဗူးေလးကို.
ေပြ႕ပိုက္ကာ.ငိုေႀကြးေနတယ္..အေဖကေတာ့..အိမ္ေရွ႕အေ၀းတေနရာကိုေမ်ွာ္ေငး
လွ်က္ညိမ္သက္စြာထုိင္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္..“အေဖနဲ႕အေမ.သားအမွားႀကီးမွားသြားမိတယ္.
.သားကိုအျပစ္ေပးပါအေဖ”အေဖကၽြန္ေတာ္ဘက္ကိုေအးေဆးတည္ညိမ္စြာငွဲေစာင္းႀကည့္ရင္း.
.“သားကိုအေဖမွားတယ္လို႕မေျပာေသးဘူးေနာ္..”..“အဲ့ဒီလိုမလုပ္ပါနဲ႕အေဖ.သားကိုႀကိုက္သေလာက္ရိုက္ပါ
ဆံုးမပါ.သားခံယူပါ့မယ္.”.“သားကိုအေဖတစ္ခု ဥပမာေပးမယ္ေနာ္
ေခြးကိုက္ခံရလို႕ကိုက္တဲ့ေခြးကိုသက္ပစ္လိုက္ယံုနဲ႕ေခြးသာေသသြားမယ္.
ေခြးကိုက္ခံရတဲ့ဒဏ္ရာကေတာ့ေပ်ာက္မွာမဟုတ္ဘူးသား..အေဖအခုစဥ္းစားေနတာက
သားဟာ ေဟ့ာဒိအေဖေဟာ့ဒိအေမကေနေမြးလာတဲ့သား.အေဖတို႕အေမတို႕ရဲ့ေသြး
သားအစိတ္အပိုင္းပဲေလ..သားအမွားလုပ္ရင္အေဖတိုလည္းမွားေနတာပဲ.သားအမွန္ေတြလုပ္ရင္
အေဖတို႕လည္းမွန္ေနတာပဲ.အခုသားလုပ္ရပ္ကို.သားကိုယ္တိုင္ကမွားသြား
တယ္ဆိုရင္..အေဖတို႕ရဲ့..ဆံုးမသြန္သင္ညံျဖင္းမူ႕ေႀကာင့္မွားတာပဲမဟုတ္လား
သားမေန႕ကယူသြားတဲ့သားအေမရဲ့စုဘူးေလးကဘာလုပ္ဖို႕အတြက္ဆိုတာသားသိတယ္ေနာ္..”.
.“ဟုတ္ကဲ့သားသိပါတယ္အေဖ.”..“ေအး..သားအေမေပးလိုက္တဲ့..ေငြ8000
ကလည္းဒီေနည.စာအတြက္ဆန္ဖိုးဆိုတာသားသိတယ္ေနာ္..”..ကၽြန္ေတာ္အေဖကို
ေခါင္းညိပ့္ျပလိုက္တယ္…“အဲဒိေတာ့သားေျပာတဲ့အမွားအတြက္.သားရဲ့အေဖနဲ႕
အေမျဖစ္သူက.မွ်ေ၀ခံစားရမွာေပါ့.ဒီေန႕ညစာ မစားႀကပဲသားရဲ့အမွားကိုအေဖတို႕
မွ်ေ၀ခံစားႀကမယ္.”.“ဗ်ာ..အဲလိုမလုပ္ပါနဲ႕အေဖ.မွားတာကသားပါသားရဲ့အပစ္ကို
သားပဲခံယူပါ့မယ္.အေဖနဲ့အေမကိုသားကတိေပးပါတယ္.သားေနာက္ကိုဖဲလံုး၀မရိုက္
ေတာ့ပါဘူး.”..“မဟုတ္ေသးဘူးသား.သားမွန္တယ္ထင္လို႕လုပ္ခဲ့တာမဟုတ္လား.
ကဲမွားတယ္ပဲထားပါေတာ့.သားဘာျဖစ္လို႕အေဖနဲ႕အေမကိုပဲ ဂတိေပးရတာလည္း
.အေဖနဲ႕အေမကအသက္ႀကီးေနျပီ အေဖတို႕ကေနာက္ေနရ..10ႏွစ္ေပါ့.အေဖတိုကိုပဲ
ဂတိေပးတယ္ဆိုင္ရင္.အေဖတို႕မရွီေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ.အဲဒိ ဂတိကို..သားတည္စရာ
မလိုေတာ့ဘူးေပါ့.အေဖလိုခ်င္တာက..သားမွားသြားတယ္ဆိုရင္.အဲဒိအမွားမ်ိဳးေနာက္မျဖစ္ေစရဘူး
လို႕သားကိုယ္သားဂတိေပးတာမ်ိဳးပဲ.အေဖ.လိုခ်င္တာ..အမွားကိုသိရင္အမွန္ကိုျပင္နိုင္
ရမယ္.ရွီသမွ်ပစၥည္းဥဳစၥာေတြဆံုးရံႈးသြားရင္.ေတာင္ဘာမွမျဖစ္ေသးဘူး.ပစၥည္းဥဳစၥာဆိုတာ..
လူမေသမခ်င္းျပန္ရွာလို႕ရတယ္.ေအး..ဒါေပမယ့္.ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ့ ဂတိ
သစၥာနဲ႕.အႀကင့္သိပၡါဆံုးရံႈးသြားျပီဆိုရင္ေတာ့..တစ္ဘ၀စာလံုး..ျပန္ျပဴျပင္ဖို႕ခက္ခဲလြန္းသြားျပီ..”.
.အေဖ့ရဲ့ဆံုးမသြန္သင္မႈ႕ေတြကကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲႏွလံုးသားထဲမွာလွံသြား
တစ္ေခ်ာင္းလိုစူးနစ္စိုက္၀င္ေနသည္..အေမကေတာ့..ဘာတစ္ခုမွ၀င္မေျပာပါ.
ကၽြန္ေတာ္၀မ္းနည္းလြန္းလို႕မ်က္ရည္ေတြပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်ေနမိတယ္..
“သားကိုယ္သားဂတိေပးလိုက္ပါျပီအေဖ..သားအေဖျဖစ္ေစခ်င္တဲ့.ေယာက်ၤားတစ္
ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္..ႀကိဳးစားသြားပါမယ္.”အေဖဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ
နုတ္စိတ္ညိမ္သက္သြားေလသည္..ကၽြန္ေတာ္အေမ့နားကိုတိုး၍အေမ့ကိုသိုင္းဖက္
လိုက္ရင္း.“သားကိုခြင့္လြတ္ပါအေမ”..“ရပါတယ္သားရယ္.သားကိုယ့္သား
ဂတိေပးတယ္ဆိုင္ရင္ပဲ.အေမက်င္နပ္ပါျပီ.”..အိမ္ကေလးထဲမွာေတာ့ကၽြန္ေတာ္ရဲ့
ေနာင္တမ်က္ရည္ႏွင့္ငိုရိႈက္သံေတြလႊမ္းျခံဳလွ်က္………………
အဲ့ဒီည..အေဖကေတာ့သူ႕ ဂတိအတိုင္းညစာမစားပဲေနလိုက္ပါေတာ့သည္..
အေဖေပးခဲ့တဲ့ညစာတစ္နပ္ရဲ့သင္ခန္း
စာက.ကၽြန္ေတာ္..ဘ၀တစ္ခုလံုစာအတြက္.လံုေလာက္သည့္..ညစာတစ္နပ္ပင္
မဟုတ္ပါ့လား….။။။။။…



....ဆက္လက္..ႀကိဳးစားပါအံုးမည္..
စာရႈသူအေပါင္းကို ..ထာ၀ရ..ေလးစား..ခင္မင္လွ်က္.


(ဒုတိယ)
19/11/2011