Views
ကြၽန္မ…အိမ္ေပၚေရာက္တာနဲ႔…ရံုးပစၥည္းေတြနဲ႔ တစ္ၿခားပစၥည္းေတြထည့္ထားတဲ႔ ဆြဲၿခင္းကို ခ်ၿပီး ခဏ အေမာေၿဖေနမိတယ္…
“ေအာ္…အေမၾကီးေတာင္ ၿပန္ေရာက္ၿပီပဲ…”
အသံၾကားလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ ခင္ပြန္းပါ…သူခပ္ေပးတဲ႔ေရတစ္ခြက္ကိုေသာက္ရင္း အေမာေၿဖေနမိတယ္…
အေမာေၿဖေနရင္းနဲ႔ နံရံေပၚမွာ ခ်ိတ္ထားထဲ ဓါတ္ပံုေတြကို ၾကည့္ေနမိတယ္….ေသာက္ေနတဲ႔ ေရတစ္ခြက္ ဘယ္လိုကုန္သြားမွန္းကို မသိပါဘူး…
သက္ၿပင္းခ်သံတစ္ခု ၾကားလိုက္ပါတယ္…
“လာပါ အေမၾကီးရယ္…ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္အံုး…ၿပီးရင္ ထမင္းစားရေအာင္…အေဖၾကီးဒီေန႔ ေစာေစာၿပန္ေရာက္လို႔ထမင္းဟင္း အကုန္ခ်က္ထားတယ္…”
ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ထမင္း၀ိုင္းေရာက္ေတာ့လည္း ထမင္း၀ိုင္းက ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ ေၿခာက္ကပ္ကပ္နဲ႔ေပါ့…
မဲညစ္ညစ္ ထမင္း၀ိုင္းပု ေလးမွာ ေနရာ ၂ ေနရာက လြတ္ေနတယ္ေလ…
ကြၽန္မ ခင္ပြန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း သူက ထမင္းသာစားေနရတယ္…သူ႔စိတ္က ထမင္း၀ိုင္းထဲမွာ မရွိဘူးဆိုတာ… လြတ္ေနတဲ႔ ေနရာ ၂ ခုကို ၾကည့္ၾကည့္
ေနတဲ႔ သူ႔မ်က္လံုးေတြက ၀န္ခံေနတယ္ေလ…
ထမင္းစားၿပီး TV ဇတ္လမ္းေတြၾကည့္ေတာ့လည္း ဘာမွမထူးၿခားပါဘူး…ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ အိမ္ေလး ေသးေသးေလးထဲမွာ TV ဇတ္လမ္းအသံေတြပဲလႊမ္းေနတယ္ မ်က္လံုးေတြက
ဇတ္လမ္းေပၚေရာက္ေနေသာ္လည္း ဘာေတြၿဖစ္ေနမွန္းမသိ
စိတ္ေတြကေတာ့ တစ္ေနရာမွာ…
“အေမၾကီး…သားနဲ႔ သမီး စီက ဖုန္းလာေသးလား…”
ကြၽန္မ ခင္ပြန္းရဲ႕ေမးခြန္းပါ…ေန႔စဥ္ေမးေနက်ေမးခြန္းတစ္ခုပါ…..
ကြၽန္မကေတာ့ တကၠသိုလ္တစ္ခုက ဌာနခြဲစာေရးၾကီးတစ္ေယာက္ပါ…လြန္ခဲ႔ေသာ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ထဲက ဌာနအုပ္အၿဖစ္ ရာထူးတိုးဖို႔ အခြင့္အေရးရွိခဲ႔ေပမယ့္လည္း
နယ္ေၿပာင္းရမည္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၂ ေယာက္တည္းသာရွိတဲ႔
သားႏွစ္သမီးကို မခြဲႏိုင္တာက တစ္ေၾကာင္း သားႏွင့္ သမီးကို နယ္ေခၚသြားပါက သူတို႔ ေက်ာင္းႏွစ္တစ္ၿခားကိစၥေတြ
အခက္အခဲၿဖစ္မွာစိုးလို႔ တိုးမယ့္ရာထူးကို လက္လႊတ္ၿပီး စာေရးၾကီး အၿဖစ္ႏွင့္ပင္ ဆက္လက္တာ၀န္ထမ္းေနၿခင္းၿဖစ္သည္…ကြၽန္မခင္ပြန္းမွာလည္း
ပန္းပုဆရာတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေသာ္လည္း သားႏွင့္ သမီးကို စိတ္မခ်ေသာေၾကာင့္ နယ္သြားၿပီး အလုပ္မလုပ္ပဲ
ဒီေနရာမွပဲ ရရာအလုပ္လုပ္ေနသူၿဖစ္ပါသည္…
ကြၽန္မ နံရံေပၚမွ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္မ်ား ၀ဲလာပါတယ္…
ကြၽန္မေရာ ကြၽန္မ ခင္ပြန္းပါ ဖိနပ္ၿပတ္လွ်င္ေတာင္ တြယ္ခ်ိတ္ထိုးစီၿပီး သားႏွင့္သမီး ပညာေရးကို ေထာက္ပံ့ရင္းနဲ႔ အခု ကြၽန္မတို႔ အိမ္နံရံမွာေတာ့ မိသားစု ၄
ေယာက္တြဲရိုက္ထားတဲ႔ သားၾကီး
ႏွင့္ သမီးတို႔ရဲ႔ ဘြဲ၀တ္စံုႏွင့္ ရိုက္ထားေသာ
ဓါတ္ပံု မ်ားႏွင့္ တစ္ၿခား သင္တန္းမ်ားရဲ႕ သင္တန္းၿပီးဆံုးၿခင္းလက္မွတ္ေပးပြဲေတြမွာ
ရိုက္ထားတဲ႔ ဓါတ္ပံုေတြ…
“အေဖၾကီးရယ္…ဒီလိုမွန္းသိရင္ သားေတြ သမီးေတြ စာမေတာ္ခဲ႔ရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္…”
“အာာ…အေမၾကီးကလည္း အဲလိုေတာ့ မေၿပာပါနဲ႔…”
“ဟုတ္ပါတယ္ အေဖၾကီးရယ္ ကြၽန္မ သပ္သပ္ေၿပာတာပါ…အခုလို သူတို႔ေတြ ထူးထူးခြၽန္ခြၽန္ၿဖစ္သြားေတာ့လည္း ေကာင္းပါတယ္…ဒါေပမယ့္ အေဖၾကီးရယ္…”
“အင္း…သားၾကီးေတာင္ ဖုန္းမဆက္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီေနာ္…ဟိုမွာ အဆင္ေၿပရဲ႕လား မသိပါဘူး”
ကြၽန္မသားၾကီးမွာ ၿပည္ပႏိုင္ငံတြင္ ေက်ာင္းသြားတက္ေနသူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ပါတယ္
သမီးကေတာ့ ရန္ကုန္ႏွင့္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းေသာ ၿမိဳ႔တစ္ၿမိဳ႔ရဲ႕ ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းတစ္ခုမွာ အထက္တန္း
အဂၤ်ီနီယာတစ္ေယာက္အၿဖစ္ႏွင့္သြားေရာက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတာပါ…
လြန္ခဲ႕တဲ႔ ၁၀ စုႏွစ္တစ္ခုေလာက္ကေပါ့ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ အိမ္ေလးက အရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတဲ႔ ေနရာေလးတစ္ခုေပါ့ အစအေနာက္သန္တဲ႔ သားနဲ႔
စိတ္တိုတတ္တဲ႔ သမီးတို႔ရဲ႕ အသံေတြ…ကြၽန္မ ရံုးကၿပန္ေရာက္တာနဲ႔
အလုအယွက္ ေၿပးၾကိဳၾကၿပီး ကြၽန္မဆြဲၿခင္းထဲမွာ ပါလာတဲ႔မုန္႔ အနည္းငယ္ေလးကို အလုစားၾကတဲ႔
ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံေတြ…ညပိုင္း အပန္းေၿဖစရာ TV ေလးတစ္လံုးေတာင္ မရွိေပမယ့္ သားနဲ႔သမီးတို႔ရဲ႕
စာက်က္သံေတြနဲ႔ စေနာက္ညင္းခံုသံေတြက ကမၻာေက်ာ္နာမည္ၾကီး ဇာတ္ကားတစ္ကားထက္ကို ပိုၿပီး
ခံစားလို႔ေကာင္းခဲ႔တယ္ တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းသမွ် သားနဲ႔ သမီး အသံနဲ႔ပဲ ေၿဖေဖ်ာက္ခဲ႔တယ္ေပါ့…
ကြၽန္မတို႔အေၾကာင္းမသိတဲ႔ သူမ်ားကေတာ့ အဘိုးၾကီးနဲ႔ အဘြားၾကီး ၂ ေယာက္တည္းေနတယ္ထင္တဲ႔သူေတြရွိ သလို သိတဲ႔သူေတြကလည္း သားနဲ႔သမီးေတြကို ခ်ီးမြန္းေနတဲ႔သူေတြလည္း
ရွိပါရဲ႕…ဒါေပမယ့္လည္း တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ ေတာင့္တမိတယ္…အဲလို
ခ်ီးမြန္းသံေတြနဲ႔ သားနဲ႔သမီးကို ခဏေလာက္လဲလို႔ ရရင္ေကာင္းမယ္လို႔ ဘယ္သူမွ မခ်ီး က်ဴးရင္ေနပါ…သားနဲ႔သမီး
အနားမွာ ရွိ္ေနရင္ကို ၿပည့္စံုၿပီလို႔ထင္ေနတာ…
ေအာ္…စိတ္ကူးကေတာ့ စိတ္ကူးေပါ့…အဆင့္ၿမင့္ ပညာေတြသင္ေနတဲ႔ သားအတြက္ ဂုဏ္ယူသလို တာ၀န္ၾကီးေတြ ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ သမီးအတြက္လည္း ကြၽန္မ ေပ်ာ္ေနခဲ႔ပါတယ္…
တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေပါ့…
“ေဖၾကီးေရ…ေမၾကီးေရ..” ဆိုၿပီး တစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေအာ္ရင္းနဲ႔ ၀မ္းသာအားရၿပန္လာမယ့္ သားနဲ႔သမီးကို ေမွ်ာ္ရင္းနဲ႔ပဲ…ကြၽန္မတို႔ရဲ႕အိမ္ေသးေသးေလးမွာေတာ့…ကြၽန္မရယ္ကြၽန္မခင္ပြန္းရယ္ဟာ…တစ္ေယာက္ပခံုးကို
တစ္ေယာက္မွီရင္း…တိတ္ဆိပ္လို႔ေပါ့…ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ မ်က္လံုးမ်ားကလည္း
နံရံေပၚမွာ သားနဲ႔
သမီးရဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြေပၚမွာပါပဲ…ကြၽန္မတို႔ အိမ္ေလးထဲမွာေတာ့ TV ကဇာတ္လမ္းသံေလးက သဲ့သဲ့ေလး
လြင့္ေနပါတယ္…ဒါေပမယ့္လည္း ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ…ဒီအိမ္ေသးေသးေလးမွာ ကြၽန္မတို႔ အဘိုူးၾကီး
အဘြားၾကီး ၂ ေယာက္ရဲ႕ သက္ၿပင္းခ်သံေတြကေတာ့…..
ေနနက္
No comments:
Post a Comment