{အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း မဟုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ျပည့္နွက္ေနတဲ့ အႏုပညာျမစ္တစ္စင္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားအတြက္ အဓိက ေရေသာက္ျဖစ္ တစ္ဆင္းပါပဲ}

Wednesday 2 November 2011

“လြမ္းျခင္းဖြဲ႕လို႕စာကိုစီ”

Views

အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ျမို႕ကေလးရဲ့ အထက္ဘ၀ဂ္မွာ အျမဲလိုအပူေလာင္ ေနတဲ့မ်က္ႏွာေပးနဲ႕ေကာင္ကင္ယံက
တိမ္ေတြညိဳလိုက္ မိုးေတြျပိဳလိုက္နဲ႕.။.မိုးညိဳ႕ရင္.ေမာင္ဥသဘတို႕ေတာင္.ခ်ည္တိုင္ကိုလြမ္းက်ရသည္မဟုတ္လား
က်ေတာ္လို႕လူသားေတြကေတာ့

.အဘယ္သို႕ဆိုဖြယ္ရာရွီမည္နည္း.လြမ္းရပါသည္.ဆိုလို႕.မ်က္နွာကမြဲ.အေပါင္းသင္း.
က.နည္းတဲ့ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့.လြမ္းစရာက.မ်ားမ်ားစားစားမရွီပါ..အေမရယ္..(အေဖကေတာ့ဆံုးသြားရွာျပီ)
ရြာဦးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကအေပါင္းအပါမ်ားရယ္.“နင္နိုင္ငံျခား“ႀကီး”က ျပန္လာရင္ငါ့အတြက္.ေခြးဆြဲစကတ္.ေလး
တစ္ထည္ေလာက္၀ယ္ခဲ့ပါဟာ”လို႕မွာတန္းေခၽြခဲ့ဘူးသူ.ဗိုက္ပူ..မရယ္.ဒါေတြကိုပဲတမ္းတလြမ္းေနရသည္ေပါ့.ဗိုက္ပူ မကိုလြမ္းလိုက္.မိုးေအးေအးနဲ႕ခ်ိဳးေကြး ပုဇြန္ထုပ္ေကြး ေကြးလိုက္အေမ့ ကိုသတိရ လိုက္.. ေကာ္ဖီ ပူပူေလးေဖ်ာ္ေသာက္လိုက္.
ရြာဦးေက်ာင္းကိုေအာင္းေမ့လိုက္.ေခါက္ဆြဲေလးထေက်ာ္စားလိုက္.နဲ႕..အေတာ္ကို ေနရထိုင္ရခက္လိုက္သည္ျဖစ္ျခင္း.း)p.
လြမ္းရတဲ့အေႀကာင္းကိုစာစီဖြဲလို႕.ဘေလာ့ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ.မွက္တန္းတင္မယ္ႀကံမီေတာ့.ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကအက်ိဳးမေကာင္းခဲ့
သလို.အေႀကာင္းလည္းမေကာင္းခဲ့ပါ.ဘာတစ္ခုမွကိုမေကာင္းခဲ့တဲ့အေႀကာင္းေျပာရမွာလည္း.ကိုယ့္ေပါင္းကိုယ္လွန္ျပီး.
စုတ္ႀကီးႀကီးနဲ႕တက္တူးထိုးေနသလိုသာရွီေတာ့မည္..ရွီေစေတာ့ေလ.မေရးပဲလည္းမေနနိုင္..တစ္ခုခုကိုေတြး.တစ္ခုခု
ကိုေရး ေနမွ စား၀င္အိပ္ေပ်ာ္တဲ့.ဘ၀.ဆိုေတာ့လည္း....အဟမ္း.အဟမ္း.။

....................။ ငယ္ကအေႀကာင္း ျပန္ေျပာင္းေအာင္းေမ့ ျပန္ေတာ့ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား.ဘ၀.ေနခဲ့စဥ္ကအျဖစ္ေလး
ေျပာရအံုးမည္.ကၽြန္ေတာ္.ငယ္စဥ္က.အတန္းေက်ာင္းမေနခဲ့ရပါဘူး..ဘုန္းႀကၤိးေက်ာင္းမွာပဲ.စာေပသင္ႀကားခဲ့ရတယ္
ေက်ာင္းမွာက.လည္း.ဆရာေတာ္.တစ္ပါးတည္းသာ.ရွီသည္မို႕.ထိထိေရာက္ေရာက္စာေပ.မသင္ႀကားခဲ့ရတာအမွန္ပါ
ဆရာေတာ္က.ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းသားေတြ(က ၊ ခ ၊ ဂ)ဖက္တက္လို႕ကိုယ့္နာမည္ကိုယ္ေရးတက္ျပီဆိုတာနဲ႕.
အလြတ္တန္း.စာခ်ေတာ့သည္..စာေရးကိုဦးစား.မေပးစာဖတ္ျခင္း.ကိုသာဦးစားေပးသင္ႀကားခဲ့ရတယ္
အဲဒိေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႕က်ာင္းသားေတြ.စာေရးမတက္(၀ါ)စာေရးမကၽြမ္းတာ.သဘာ၀ေတာ့.က်သည္မဟုတ္လား
မည္သိုပင္ဆိုေစကာမူ..ဆရာေတာ္ရဲ့ေက်းဇူးေတာ္.အနႏၱေႀကာင့္.ကၽြန္ေတာ္.စာေတြဖတ္တက္ခဲ့ေပသည္....။

စကားလမ္းႀကံဳလို႕ေျပာရအံုးမည္.တစ္ခါသား.အညာေဒသ.ေက်းေတာရြာေလးတစ္ရြာေရာက္ခဲ့စဥ္က
မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုႏွင့္တိုးသည္..ထိုမဂၤလာေဆာင္မွာ.ကၽြန္ေတာ္အား.လက္ဖြဲခံုမွာထိုင္ဖို႕.သတို႕သားမိဘမ်ားက
ဖိတ္ေခၚသည္ေပါ့.သူတို႕စိတ္အထင္ေအာက္ျပည္သူေအာက္ျပည္သားမ်ားက.စာတက္ေပတက္ေတြ.ပဲလို႕ေအာင္းေမ့
ေနပံုရတယ္.ကိုယ့္အေႀကာင္းကိုယ္သိလို႕အတင္းျငင္းေပမယ့္မရ..ပါ.လက္ဖြဲခံုမွာ.စ.ထိုင္ကတည္းက.ဒုကၡ
ေရာက္ေတာ့သည္.သူတို႕ဆီမွာ.လက္ဖြဲ႕ရင္.(ဘယ္ရြာက.ဘယ္သူ.ဘယ္ေလာက္.လက္ဖြဲ႕တယ္ဆိုတာရြာနာမည္
ေတြပါ.ထည့္ေရးက်ရတယ္)လူနာမည္.ေတြေရးရတာ.ျပႆနာမဟုတ္ေပမယ့္.တခ်ိဳ႕ရြာနာမည္.ေတြကကၽြန္ေတာ္
အလြယ္ပံုေဖာ္လို႕၍.မရေသာ.နာမည္မ်ားရွီက်သည္.ဥပမာ.ကုကၠိဳကန္တို႕.ရြာ.နိဗၺာန္.ရြာတို႕.ဆိုရင္.ကၽြန္ေတာ္
ခ်က္ခ်င္းမေရးနိုင္.စဥ္းစားျပီးမွ.ေရးရသည္.အဲေတာ့.ကၽြန္ေတာ္.အတိုခ်ဳန္းျပီး(..လာထား..)
“ကုကိၠဳကန္ရြာကို.ကသံုးလံုး.ရြာက.ကိုေမာင္လွ၂၀၀က်ပ္.နိဗၺာန္ရြာကို.န.ဗ.ဗ.ရြာက ကိုေမာင္ႀကည္.၃၀၀က်ပ္
အဲဒိလိုေရးသည္.ဒါကို.မရွင္းေသာ.ေဘးေနဘုေျပာ.လူတစ္ေယာက္က.ထေမးတယ္“ခင္မ်ားေရးတာဘယ္လို႕ႀကီးလည္းဗ်”
“ေယာခက္ျပီ.ခင္းမ်ား.မ.ထ.သ.တို႕န.အ.ဖ.တို.ယ.၀.က.တို႕.မႀကားဘူးဘူးလား.အဲတာ.အတိုခ်ဳန္းေရးတာေလစာရြက္ကုန္
သက္သာေအာင္လို႕ေပါ့.”..“ေႀသာ္.ဂလိုလား”ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့.ပလိတိျငမ္းစဥ္ေျပာေသာစကားကို.ယံုသြားပံုရသည္..
အဲဒိလို.ရြာနာမည္.ကိုေျဖရွင္းလို႕အျပီးမွာေတာ့..“ကိုကပၸလိ၂၅၀က်ပ္”.“ဗ်ာ..ေႀသာ္ဟုတ္.ဟုတ္.”ကပၸလိဆိုတဲ့.စကားလံုးကို အသဲအသန္စဥ္းစားေနတံုးေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္က..“.ကိုအာဠာ၀က၃၀၀က်ပ္.”တဲ့.ကၽြန္ေတာ္မႀကားခ်င္ေရာင္.ေဆာင္၍
ကပၸလိ.ကိုပဲဦးစားေပးစဥ္းစားေနတုန္း“အဠာ၀က.၃၀၀က်ပ္”ဒီတစ္ခါေတာ့.စိတ္ကမရွည္ေတာ့..“
ေနပါအံုးဗ်ာ.ဒီမွာ.ကပၸလိေတာင္.ဘယ္လိုေရးရမွန္းမသိလို႕.အာဠာ၀က.ခဏ.ေလး.ေစာင့္.”..။။

........။ငယ္ငယ္က.ေအာ္ေအာ္ဆိုခဲ့တဲ့.ကာရံမက်.ကဗ်ာမက် “ A,B,C,D,မတက္ပဲနဲ.အရပ္ထဲကို၀င္.ဖိနပ္ခိုးတာနင္.”
ဆုိတဲ့.စာသားေလးလို႕.ပဲ.၀ါက်ေတာင္.မွန္ေအာင္မေရးနိုင္ပဲ.လူတက္ႀကီး၀င္လုပ္ခဲ့သကိုးဗ်..ရွီေစေတာ့ေလ
ကဲ.ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား.ဘ၀.ေလးဆက္ေျပာပါရေစ..ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား.ကေလးဘ၀.ေနခဲ့စဥ္က
ကၽြန္ေတာ့္.ဘ၀.အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္.ေတြပါပဲ.ေက်ာင္းသား.ဘ၀ေပ်ာ္ႀက.ပါးႀကေနာက္က်.ေျပာင္က်.တစ္ခါတစ္ေလ
ညေနဘက္.ဆြမ္းကြမ္း.မက်ံတဲ့.အခါမ်ိဳး.ဆရာေတာ္ရဲ့.စားေတာ္ေဆာင္အခန္းထဲက.ငွက္ေျပာသီး.အုန္းသီး
ထန္းလွ်က္.အစ ရွီတဲ့..စားေသာက္.ဖြယ္ရာေတြ.၀င္ခိုးစားလိုက္..နဲ႕.အရသာ.ကိုရွီေနတာပဲ
တစ္ခါသား.ကၽြန္ေတာ္.စားေတာ္ေဆာင္ထဲမွာ.စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ား.ဆရာေတာ္.မသိ္ေအာင္.၀င္.သမ.ေနတုန္းဆရာေတာ္
ေနာက္ကေရာက္လာတယ္..ကၽြန္ေတာ္.ကိုေတြ႕ေတာ့ဆရာေတာ္က.ဆူလည္း.မဆူ.ရိုက္လည္းမရိုက္.ပဲ.ျပံုးျပံုး.
ျပံဳးုျပံဳး.နဲ႕(ေအာ္.မင္းကိုကြ)ေျပာျပီးျပန္ႀကြသြားတယ္.ေနာက္မ်ားမႀကာမီ.ကၽြန္ေတာ္.သိလိုက္.ပါေတာ့သည္.
ဆရာေတာ္က.ေက်ာင္းသားေတြေရွ႕ေရာက္ရင္.“ေဟ့.ဒုဒု.ငါ့စားေတာ္ခန္း.ထဲက.ငွက္ေပ်ာသီး.တစ္ဖီး.ေျပာက္သြားတယ္
မင္းမဟုတ္လားကြ.”ကၽြန္ေတာ္မွာ.ဆရာေတာ္.ကို ျပန္ေလွ်ာက္စရာစကားမရွီ.အျခားေသာ.ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့.ကၽြန္ေတာ့္
ကို.ေလွာင္ႀကေျပာင္ႀကသည္ေပါ့.အဲလို.ပဲ.ဆရာေတာ္က.တစ္ခါ.လည္းမဟုတ္ႏွစ္ခါလည္းမဟုတ္.ေျပာဖန္မ်ားလာေတာ့ကၽြန္ေတာ္
ရွက္လာသည္.အဲေနာက္ကၽြန္ေတာ္.ဘယ္ေတာ့မွ.မခိုးစားေတာ့.သို႕ေပမယ့္လည္း.စားေတာ္ခန္း.ထဲက.စားေသာက္ဖြယ္ရာ
ေတြကေတာ့.ေျပာက္ျမဲေျပာက္.ကုန္ျမဲကုန္လွ်က္သာ..တေနေတာ့က်ေတာ္.သိလိုက္သည္.ခ်က္စူ.ကမၻာေက်ာ္.မဲတူ.တို႕သံုးေယာက္
ကၽြန္ေတာ္ျပဳခဲ့သမွ်ေကာင္းမႈ႕ကိုအေႀကာင္ျပဳျပီး.သူတို႕သံုးေယာက္.ေန႕စဥ္နဲ႕အမွ်.ကၽြန္ေတာ့္ေျခရာနင္းေနက်ျပီ..
သူတို႕လုပ္သမွ်.ကိုဆရာေတာ္က.ကၽြန္ေတာ္ကိုပဲ.အပစ္ျမင္ေနသျဖင့္.သူတို႕ကိုကၽြန္ေတာ္.တားရေပေတာ့မည္.ဒီေကာင္ေတြကို
အက်မ္းနည္းနဲ႕တားမရ(မတားရဲတာလည္းပါ.သေပါ့)အနဳနည္းနဲ႕တားရမည္..ထိုသို႕ေတြးမိ၍.တစ္ခုေသာ.ညေနခင္းမွာ
“ေဟ့.ခ်က္စူတို႕မင္းတို႕ေကာင္ေတြစားေတာ္ခန္းကဟာေတြခိုးခိုးစားေနတာငါသိတယ္.မင္းတို႕ေတာ့မသိဘူးငါေတာ့
အခုမခိုးစားေတာ့ဘုူးကြ.အဲမွာ.အရင္ပ်ံေတာ္မူသြားတဲ့ဘုန္းႀကီး.သရဲႀကီးရွီေနတယ္ကြ.ငါကိုယ္တိုင္ျမင့္ခဲ့တာ”
“မယံု၀ူးကြာ”ခ်က္စူကျပန္ေျပာတယ္“မယံုလည္းေနေပါ့ကြာ.ေတြ႕ေတာ့မွ.ဒုဒု.ေရကယ္ပါအံုးလာမလုပ္နဲ႕တက္တာပဲ”
သူတို႕ကေတာ့ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာမယံုက်ပါ.အဲဒီတာ့.ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့.ေျပာလက္စ.ဘုန္ႀကီးသရဲ.ကိုလက္ေတြ႕အေကာင္
အထည္ေဖာ္ဖို႕သာလိုေပေတာ့မည္..။။..သူတို႕သြားမယ့္အခ်ိန္.ကၽြန္ေတာ္.ႀကိဳတင္၍.ကိုယ္မ်က္နွာကို အီုးမည္းေတြသုပ္.
သဏၤန္းအစုတ္.တစ္ထည္ကိုယ္မွာပတ္လို႕..ဆရာေတာ္အလစ္.လူေတြအလစ္မွာ.စားေတာ္ေဆာင္.အခန္းသို႕ႀကိဳတင္၀င္ေရာက္
ေနရာယူလိုက္သည္..။.မ်ားမႀကာမီ.ငတက္ပ်ားေျခလွမ္းနဲ႕ခ်က္စူတို႕သံုးေယာက္ႀကြျမန္းလို႕လာႀကပါျပီ..တံခါးေဘာင္ကို.ဖြဖြ.ေလး
ကိုင္ျပီး.ညင္ညင္သာသာေလး.ဆြဲအဖြင့္.ကၽြိကနဲ႕ျမည္ခ်ိန္.ကၽြန္ေတာ္.အသင့္အေနအထားနဲ႕အားရပါးရ.ခုန္ထြက္လွ်က္
.“ျဖဲ.ဟဲ.ဟဲ.၀ူးထြား..ထြား..၀ါး..ဟား..ဟား....ဟား”
“ ေအာင္းမေလး.ဘုနး္ႀကီးသရဲႀကီးဗ်.ဘုန္းႀကီးသရဲ ႀကီး” ..
“ ဘုန္း..ေဖါင္း.....ခြက္”
“ ေအာင္မေလးေသပါျပီဗ်”
ပထမ.အသံ.က.ကမၻာေက်ာ္ႏွင့္.မဲတူး.တိုေႀကာက္ျပီးေအာ္ေျပးက်သည့္အသံ..ဒုတိယ..အသံကေတာ့.ခ်က္စူ.
ရုတ္တယက္.ေတြ႕လိုက္ရတဲ့.ကၽြန္ေတာ္ဘုန္းႀကီးသရဲ.အေရာင္ေဆာင္.ကို..ေယာင္ေယာင္မွားမွား.နဲ႕နီးယာက
.ေႀကးစည္ထုတဲ့.ဘုနဲ႕.ေကာက္ထု.ပါေလေတာ့သည္..ကၽြန္ေတာ္.ေအာ္သံႏွင့္အတူ.ေခြက်.သြားပါေတာ့သည္..။။
ရြာကသမားေတာ္.အခ်ိန္မွိလာေရာက္၍ႏွာနိူက္ယူလိုက္မွသတိျပန္ရတယ္လို႕ေတာ္ပါေသး၏.......။။

..............။။ဒါတင္ပဲလား.မက.ေသးပါ.ျပန္ေတြးမိတိုင္း.ေအာ္ဂလိဆန္စရာ.အျဖစ္ျပက္ေလးတစ္ခု.ရွိးေသးတယ္.
ေက်ာင္းသား.ဘ၀.တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္မခံခ်င္.ေအာင္ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္ႀကသည္.ရိုးရိုးတန္းတန္း
ေနာက္ေျပာင္.က်ီစယ္တာကိုမေျပာလို.သည့္အထဲမွာ.ကမၻာေက်ာ္.ဆိုတဲ့ေကာင္.ေနာင္ေျပာင္တဲ့ေနရာမွာေတာ့
ကမၻာေက်ာ္ေလာက္သည္..သူေနာက္ပံုက(မရိုေသ့စကား)ေလလယ္လယ္ခ်င္ျပီေဟ့.ဆိုရင္သူမ်ား.မ်က္ႏွာေရွ႕ကို.ကုန္း၍.
ေဘာင္းဘီခၽြတ္ကာ.၀မ္းတြင္းရွီ.ရွီသမွ်ေလ.ကုန္ေအာင္.ပန္းထုပ္.ကာ.ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္တက္၏.တစ္ဖက္လူက
မခံခ်င္နိုင္လို႕..လိုက္ထုလွ်င္သေဘာေခြလွ်က္.အျမီးတန္းေအာင္.ေျပးတက္တဲ့သူ။...တစ္ခါေတာ့..ဆရာေတာ္ ဆြမ္းဘုန္းေပးအျပီး ေက်ာင္းသားေတြ.၀ိုင္းအံုတီး.ေနခိုက္.ကမၻာေက်ာ္.ကုန္းထလာသည္.ေက်ာင္းသားတဲက
တစ္ေယာက္ေသာသူ..အစားကိုမဲကာ..အသားကုန္.စြဲေနတုန္း.ကမၻာေက်ာ္က“ေဟ့.ေဟ့ဒီမွာႀကည့္စမ္း”
ဟိုတစ္ေယာက္.ကလည္း.ဘုမသိဘမသိနဲ႕ေမွာ့အႀကည့္..ကမၻာေက်ာ္က.အသင္ျ့ပင္အေနအထားနဲ႕ေဘာင္းဘီးကို
ကုန္းခၽြတ္ကာ“ဘူ”ခနဲျမည္ေအာင္.ေလကုန္.ထုပ္လိုက္ပါေတာ့သည္..။။..ေလႀကည့္ပဲ.ဆိုလွ်င္ေတာ္ေသးသည္ေပါ့..
အခုေတာ့.သို႕တည္းမဟုတ္ေလနဲ႕၀မ္းနဲ႕မကြဲတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့..“ဘူ”ကနဲျမည္တဲ့.အသံနွင့္အတူ.“ဘြမ္း”.
....ေ၀ါ့........ေ၀ါ့.......။။
ခံလိုက္ရေသာသူမဆိုထားႏွင့္.ကၽြန္ေတာ္.တို.ေဘးက.သူေတြေတာင္.လက္ထိုးထည့္စရာ.မလိုပဲ..၀မ္းတြင္းမွ
စားထားသမွ်..စားျပီးသမွ်.အကုန္..ေအာ္တို.အန္ထြက္.ကုန္.ပါေတာ့သည္။။..ခံလိုက္ရေသာ
ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာရဲ့မ်က္ႏွာမွာငရုပ္သီးဖတ္ေလးကပ္ေနတာေတာင္....က်ေတာ္ျပန္.ျမင္ေရာင္မိပါေသးတယ္..

အင္း.အခုေတာ့..ငယ္ေပါင္း.အေဖာ္ေတြႏွင့္.ေ၀း.သင္းကြဲေျမာက္တစ္ေကာင္.အျဖစ္.နဲ႕ဘ၀.သင္တန္းေက်ာင္းႀကီးမွာ
မိမိကိုယ္ကိုယ့္.တည့္မက္ေအာင္ထိန္းေက်ာင္းရင္းတစ္ခ်ိန္က.ေပ်ာ္စရာ.အျဖစ္ေလးမ်ားကို.ျပန္လည္
တမ္းတ..လြမ္းမိေနပါေတာ့သည္...။။

အခြင့္အခါသင့္ရင္ျဖင့္ ဆက္လက္ လြမ္းျပ ပါအံုးမည္.
ဘေလာ့ဂါ စာခ်စ္သူ အေပါင္း ကို ထာ၀ရ ခ်စ္ခင္ ေလးစား လွ်က္




(ဒုတိယ)
04/11/2011



10 comments:

˜º̶̶ƷʌuτuмиƸ̶º˜˜ said...

ဟတ္ဟတ္..အတိတ္ေတြအားးလံုးက
ခုခ်ိန္မွာျပန္ေတြးးရင္ေပ်ာ္စရာပါ..
လြမ္းတယ္ေအ....ငယ္ဘ၀

ခ်မ္းမင္းကို(ပဥာက္) said...

ေမာင္ဒု..ေ၇ာေယာျပီးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေနခဲ႔ရတာေတြသတိ၇မိတယ္..

ေဇာ္သိခၤ said...

ဒုေရ.... ငရုပ္သီးဖက္ေလး ကပ္ေနတာ ျမင္ေယာင္ၿပီး ငယ္က ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ အေၾကာင္းေတြကုိ လြမ္းေမာစြာနဲ႕ ဖတ္သြားပါတယ္ေနာ္...
ေတာ္ေသးတာေပါ့ေနာ္.. ခရမ္းခ်ဥ္သီးဖက္ေလးပါ ကပ္မေနလုိ႕... :P

ခင္မင္စြာျဖင့္..
ေဇာ္သိခၤ

ေမာင္(စြယ္စံုက်မ္း) said...

ကိုဒုေရ..ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားခ်င္းတူေနပီဗ်ာ...မွန္လွပါဖလ..တင္ပဖလ...အဲ့လိုေတြေလ..ဟိဟိ..က်ေနာ္က ကပၸိယေလဗ်ာ....

ဟန္ၾကည္ said...

ဟာ...ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားလုပ္ရတာ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းသေလားေတာ့မေမးနဲ႔...ႀကီးေကာင္ႀကီးမွ ကပၸိယသြားလုပ္ရင္ေကာင္းမလားေတာင္ စဥ္းစားမိေသးတယ္...ဘုန္းႀကီးနဲ႔ နပမ္းခ်ေနရမွာစိုးလို႔သာ အသာကုပ္ေနရတယ္...

ဒုတိယေရးတာဖတ္ၿပီး ငရုတ္သီးကိုေတာင္ ခပ္လန္႔လန္႔ျဖစ္သြားရဲ႕...

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ၿပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ေပ်ာ္စ၇ာၾကီးေနာ္... :)

မဒမ္ကိုး said...

စားေနတဲ႕ဗရာေၾကာ္မွာငရုတ္သီး ကပ္ေနေတာ႕ အသာေလး အမိႈက္ပံုးထဲပဲထဲလိုက္ေတာ႕တယ္ေနာ္
ျပန္ျမင္ေယာင္သြားလို႕ း)

ခ်ယ္ရီေျမ said...

အေ၀းေရာက္ျမန္မာေတြအတြက္ ေမာင္ဒုရဲ႕ေဆာင္းပါးေလးဖတ္ၿပီး အလြမ္းေလးေတြ ေျပသြားၾကမယ္ထင္ပါတယ္.. သိပ္မလြမ္းနဲ႔ေလ.. စာဥက အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီမဟုတ္လား... ေခြးဆဲြတဲ့စကပ္ကေတာ့ သေဘာက်သြားတယ္..

ခ်မ္းေျမ့ပါေစ
ခ်ယ္ရီေျမ

Anonymous said...

ေၾသာ္..
ေျပာရအုံးမယ္
ေမာင္ဒုေရ
ဗိုက္ပူမက.ေခြးဆြဲစကတ္မ၀တ္ခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့
ကိုရီးယားစကတ္ပဲ၀ယ္ခဲ့ေပးေတာ့တဲ့
အဲဒါ..မွာခိုင္းလိုက္လို႕
သြားပီေနာ္.(ငရုတ္သီးဖက္စာမိမွာစိုးလို႕)း)
ခင္မင္လွ်က္
မိစံ

ေမသိမ့္သိမ့္ ေက်ာ္ said...

ဆံပင္ကေလးလႈပ္သြားျပီး မ်က္နွာမွာ တက္စဥ္သြားမွာ ျမင္ေယာင္မိေသး ေဟးေဟး


ခင္တဲ့
ေမသိမ့္