အခ်ိဳမႈန္႔ကင္းတဲ႕၀ိုင္

“ကိုယ္တိုက္ခ်က္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ လႊင့္ပစ္တဲ႔ ဟင္းတစ္ခြက္အတြက္

ဘယ္သူ၀မ္းနည္းမလဲ”

ကာရံေတာ့မပါဘူး

ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာတစ္ခုေဆာက္ၾကည့္တယ္

“ေၿဖာင္း…ေၿဖာင္း…ေၿဖာင္း…”

လက္ခုပ္သံ… လူတစ္ေထာင္တီးတာၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္

ဒါေပမယ့္… ၀ိုင္ခ်ိဳခ်ိဳ လက္ခုပ္သံတစ္ခု

မင္းအတြက္ၿဖစ္ရင္ မင္းထကလို႔ရၿပီ…

စိတ္မေကာင္းဘူးသူငယ္ခ်င္းရယ္…

နာဂစ္ထဲကလူေတြလား…?

ေဟလီ ၿမိဳ႔ကလူေတြလား..?

အခ်ိဳမႈန္႔မ်ားမ်ားၿဖဴးထားတဲ႔

လက္ခုပ္သံၾကားမွာ မင္းေပ်ာ္ေနေတာ့လဲ..

၀ိုင္တစ္ခြက္ရဲ႕ရသာကို မင္းဘယ္သိမွာလဲ..

မေသခင္က ေသဖို႔ၾကိဳးစားတဲ႔…

ေသမွာေၾကာက္တဲ႔သူေတြကေတာ့ လူသတ္လက္ႏွက္ေတြထြင္လို႔..

ေသၿပီးမွ ရွင္ခ်င္တဲ႔သူေတြက်ေတာ့လဲ…

လူရွင္လက္ႏွက္ေတြမထြင္ႏိ္ုင္ခဲ႔ၿပန္ဘူး..

အခ်ိန္ေႏွာင္းတာလား အခ်ိန္ေၿပာင္းတာလား..

တစ္ကယ္ပါ…

[ငါ့ရဲ႕ စံုနံ႕သာၿမိဳင္ပတ္ၿပိဳးမွာ

ေဆာင္းၾကိဳးတစ္ခ်က္ေလွ်ာ့ခဲ႔(တာယာမင္းေ၀)]

ၾကံဳလို႔ေၿပာရအံုးမယ္..

စကားလက္ ကေလးဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေမြးလဲလို႔ မင္းမစဥ္းစားနဲ႔

ဘတ္တလာ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆိုတာေတာ့ မင္းသိသင့္တယ္

အခ်စ္ဆိုတာ…

အပ်ိဳအေမွးပါးေပၚ မမူတည္ဘူးကြယ့္…

အအာ…

ေၿပာရင္းဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ…

ကိုယ့္ေလွကိုယ္ထိုးလို႔

ပဲခုူးေရာက္သြားတာ

ၾကားထဲကေန အံၾကိပ္မေနနဲ႔ ေတာက္ေခါက္မေနနဲ႔….

ေလွေကာင္းရံုနဲ႔ ခရီးမေရာက္

တက္ ေကာင္းရံုနဲ႔ ခရီးမေပါက္

မင္း ေလွာ္နိုင္မွ ေရာက္မယ့္ေနရာေလ…

ေလွာ္ႏိုင္တဲ႔သူေတြေတာ့ ေရာက္ကုန္ၿပီ

ေပ်ာ္ႏိုင္တဲ႔သူေတြလဲ ေမွာက္ကုန္ၿပီ

ေရာ့ သူငယ္ခ်င္း…

မင္းမေသာက္ဘူးတဲ႔ ၀ိုင္ခ်ိဳတစ္ခြက္

“အခ်ိဳမႈန္႔သံုးမထားေၾကာင္း အာမခံသည္”


ေနနက္
(အလုပ္ေတြ နဲနဲ ရႈပ္ေနလို႔ ဒီဆိုက္ထဲကို မေရာက္ၿဖစ္တာၾကာၿပီ ... အခုေတာ့ ထံဆံ အတိုင္းပဲ ဆားခ်က္ လိုက္တယ္)