မွ်ားက်ိဳးခဲ႔တဲ႔ ဓႏုေကာင္ရဲ႕ မွတ္တမ္းတစ္ပိုင္း

ႏွင္းမက်တဲ႔ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ …
ေမွာ္မ၀င္တဲ႔ တစ္ဆယ့္ကိုး မွာ ….
ဒီေလးညွိဳ႕ကေနၿပီး ….
အရူးတစ္ေကာင္ကိုတပ္လို႔ ….
စတင္ပစ္လြတ္ ေမြးဖြားခဲ့ေလရဲ႕ ….
(အားမာန္အၿပည့္နဲ႔ေပါ့ ….)

ငိုသံေတြထဲမွာေတာင္
ကာရံေပ်ာက္တဲ႔ …. ဒီလိုေကာင္က
ကဗ်ာဆရာ စိတ္ကူးနဲ႔ …
ရူးႏွမ္းႏွမ္းကဗ်ာေတြနဲ႔လည္း …
ေပ်ာ္ေမြ႕ေနေလရဲ႕ ….
(လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၄ ႏွစ္ေလာက္တံုးကေပါ့)
ပြဲတိုင္းရႈံးတဲ႔ ဒီလိုေကာင္က
အသည္းတစ္ခု က်က်န္ခဲ႔တာေတာင္
အမွတ္မရွိပဲ
“တစ္ခါလြမ္းဖူး အရက္ဖိုးနားလည္” လို႔ေတာင္
ေၿပာေနေလရဲ႕ ….

စီးကရက္ထက္ ….
ဖက္ၾကမ္းေဆးလိပ္ကိုပိုၾကိဳက္ၿပီး …
ကမၻာၾကီးကို မႈိငး္တိုက္ေနတဲ႔ေကာင္က ….
ေသာက္တိုင္းမူး …. မူးတိုင္းေတြရစ္လို႔ ….
အခ်ဳပ္ခန္းထဲလဲ ေရာက္ဘူးေသးတာေပါ့ ….

အဓိက …. သာမည ဆိုတာ စိတ္ထဲမွာမရွိ
ၿပီးေတာ့လည္းၿပီးတာပဲဆိုတဲ႔ေဆာင္ပုဒ္နဲ့
လုပ္ခ်င္တာလုပ္တဲ႔ေကာင္
မီးေ၀းလို႔ ခ်ိတ္မေအးပဲ
အေမနဲ႔ေ၀းလို႔
မ်က္ရည္ေတြလည္း ေႏြးဘူးေလရဲ႕ …..

ေလညွိဳ႕က၀င့္
ေလကပင့္လို႔ ….
အၿမင့္ေရာက္ေနတဲ႔ေကာင္…
သူ႔ကိုယ္သူေတာင္ ….
ပစ္လႊတ္ခဲ႔တာလား …. ခုန္ထြက္ခဲ႔တာလားဆိုတာေတာင္
မေသခ်ာ မေရရာနဲ႔ေလ…

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ….
ေမ်ာ လိုက္…. လြင့္လိုက္…
စုန္လိုက္ …. ဆန္လိုက္…
ခ်ည္တိုင္နဲ႔ေ၀း …. အိမ္ကိုေငးရင္းနဲ႔ပဲ …
ဘ၀အပိုဒ္ခြဲ …. အခန္း (၂၄) ထဲေတာင္ ေရာက္လို႔ေပါ့ …

အစိမ္းေတြေပ်ာက္ ….
အ၀ါေရာက္ၿပီး …
ေရာ္၀ါရြက္ေတြ ေရာင္ၿမင္မွ …
အိုမင္းမႈေတြ ႏုပ်ိဳေလရဲ႕ဆိုၿပီး
ေတာင့္တမဲ့ ငိုေၾကြး …………..

ရက္တည္မႈေတြလဲ အဓိပၸာယ္မဲတဲ႔ ဒီေကာင္အတြက္
ရွင္သန္မႈ ၂၄ ေၿမာက္ …
လက္ခုပ္ေတြတီးလို႔ အားေပးခ်င္ရဲ႕ …..
“ေၿဖာင္း ….ေၿဖာင္း ….”
ႏွစ္ခ်က္နဲ႔ ႏွစ္သိမ့္ ေက်နပ္ေပေလာ့ ….
အဆံုးေသာ လက္ခုပ္သံ …
တစ္ခ်က္ညံဖို႔အတြက္ေတာ့ ….
ခဏ သိမ္းထားအံုးမယ္

၀င္သက္ေတြ ရပ္တန္႔
လွဲေလ်ာင္းခ်ိန္မွ
အားသြန္ခြန္စိုက္ တီးခတ္မေပါ့
ဆံုးေသာ လက္ခုပ္သံ ….
ၿမွားက်ိဳးတဲ႔ ဓႏုေကာင္အတြက္
ဂုဏ္ၿပဳလက္ခုပ္သံေပါ့ …
ေလးအ၀င့္ကို ….
ၿမွားမပစ္ပဲ … ႏွင္းဆီတင့္ခဲ႔တဲ႔ ….
ဒီလိုေကာင္အတြက္
ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ ဂုဏ္ၿပဳလိုက္မယ္ …
ဓနုေကာင္ ေနနက္
ေကာင္းရာသုဂတိလားေစေသာ္ ။ ။


(ေနနက္)
1/4/2011